Reïncarnatie
‘Geloof jij in reïncarnatie?’ vroeg ik aan Cora. Ik had er weleens over gehoord maar ik was daar tot kort daarvoor zelf neutraal in,
maar de laatste tijd begon ik het idee van reïncarnatie steeds meer toe te laten in mijn bewustzijn. Ik vertelde haar nogmaals dat ik als
kind al veel droomde over de oorlog, en hele spannende dromen had waarin ik vaak moest vluchten of me moest verstoppen. Ik vroeg Cora waar
dit vandaan zou kunnen komen. ‘Ik geloof dat je als ziel meerdere levens leidt’, antwoordde ze.
‘En als er traumatische ervaringen zijn die niet verwerkt zijn in een leven, je die gevoelens weer mee kunt nemen naar een volgend leven. Dat de onverwerkte trauma’s in je ziel verankerd zitten,
en van daaruit in een nieuw leven voor onverklaarbare angsten, depressies of andere ongenoeglijke gevoelens kunnen zorgen’.
Vervolgens visualiseerde ik onder begeleiding van Cora dat ik in een lift stapte die me in contact zou brengen met de oorsprong van die gevoelens. Voordat de liftdeuren zich openden kwam er
een diep verdriet in mij op en er drukte een beklemmend gevoel op mijn borst. Het bracht me terug in een tijd waarin er veel machteloosheid, pijn en verdriet werd ervaren. Al die gevoelens
borrelden in mij op. Onderdrukking, intense spanning en diepe, diepe angst. Die angst maakte dat mijn benen bleven trillen, ik was niet in staat om ze stil te houden. Daarnaast gaf het me ook een
diep gevoel van heimwee en gemis.
‘Waar ben je?’ vroeg Cora.
‘Het is oorlog’, zei ik.
‘Welke oorlog?’
‘De Tweede Wereldoorlog’, voelde ik. Ik zag de beelden door de ogen van een ander persoon dan ik nu ben, maar het voelde alsof ik het zelf was die deze ervaring opnieuw beleefde.
‘Wat zie je?’ vroeg Cora.
‘Ik zie een jonge vrouw op straat liggen en ze is neergeschoten. Ze ligt met haar fiets naast zich op de straat.’
Er komt een man in paniek aangerend en hij roept luid haar naam:
‘Annie!’
Ik hoorde het letterlijk in mijn hoofd alsof ik erbij was:
‘Annie!’ klinkt het door de straat.
Hij buigt zich geschrokken over de jonge vrouw heen om haar te helpen en roept nogmaals haar naam:
‘Annie!’
Ik keek naar de vrouw en voelde me sterk verbonden met haar.
En bij het horen van haar naam kreeg ik het helemaal warm vanbinnen.
'Wat als je hier eerder was en je herinnert je zoveel details dat je lijkt te weten wie je was?
'Morgen zal het vrede zijn' vertelt een huiveringwekkend waargebeurd verhaal dat ontroert en je kippenvel bezorgt.'
Geert Kimpen
Bestel hier mijn boek: www.morgenzalhetvredezijn.nl
Voor meer informatie: www.nathasja-schadron.nl